کوچکترین وبگاه ايرانيان

کاربرد نام خليج فارس در دوره هخامنشيان

به عقيده صاحب نظران حوزه ميراث فرهنگي کشف کتيبه اي سنگي به خط فارسي باستان و متعلق به دوره هخامنشيان در جزيره خارک مهمترين يافته باستان شناسان براي اثبات استفاده از نام خليج فارس از دير باز بوده است.

کتيبه اي به خط فارسي باستان در پي احداث جاده اي در جزيره خارک از زيره خاک کشف شد.
اين کتيبه به شکل نا منظم و نا متعارف در 5 سطر و سطرهاي آن به صورت 3 و 2 سطر به هم چسبيده و به زبان فارسي باستان نوشته شده است.بر اساس تحقيقات باستان شناسان کتيبه يافت شده در جزيره خارک روي نوعي سنگ مرجاني مخصوص اين جزيره که به آن سنگ خارا گفته مي شود و احتمالا به صورت صخره اي بوده شکل گرفته.
پيش از اين سطرهاي جدا از هم در دوره هخامنشي تنها در متوني ديده شده است که به زبانهاي مختلف بوده و براي نشان دادن اين زبانها آنها را جدا از هم و با يک سطر فاصله مي نوشتند.در اطراف اين سطرها چند حروف هجاي پراکنده روي سنگ ديده مي شود که به شکل خط ميخي هستند و بايد مورد مطالعه قرار گيرند تا اين خطوط به طور کامل خوانده شوند.
بر اساس گفته شاهدان محلي روي کتيبه عکسي از يه تاج نيز ديده مي سود که اين موضوع مي تواند باعث کشف اسرار جديد تري از اين موضوع باشد.
کارشناسان ميراث فرهنگي معتقدند کشف اين کتيبه سنگي را در جزيره خارک آن هم زماني که بر سر نام خليج فارس بحثهاي متعددي در دنيا با راه افتاده است مي توان به شکل يک هديه آسماني ديد.اين کشف بي شک يکي از مهمترين يافته هاي باستان شناسي براي اثبات نام خليج فارس خواهد بود.

چهارشنبه 19 اسفند 1388

2:43 AM

نظرات(0)

زندگي پس از مرگ در مصر باستان

مردمان مصر باستان خدايان متعددي را ميپرستيدند و اعتقادات مذهبي آنها، مانند بسياري از مذاهب باستاني، برپايه وجود خدايان اساطيري و قدرتهاي گوناگون آنها بود.

يکي از اعتقادات قوي در ميان مصريان، اعتقاد به زندگي پس از مرگ بود که شرح آن در اين مطلب نمي گنجد. در اينجا تنها به ذکر اين مطلب اکتفا مي کنيم که ساختن اهرام بر پايه همين اعتقاد بوده است و غراعنه مصر بيش از هر چيز نگران زندگي پس از مرگ خود بوده و اهرام در واقع قصرهايي براي اين زندگي دوباره آنها به شمار مي آمد که با اتاقهاي متعدد و لوازم مجلل آماده شده و براي فرعون خوردني وآشاميدني و مال و ثروت کافي در آن قرار داده ميشد.

هرم بزرگ جيزه
هرم بزرگ جيزه از عجايب هفت گانه و در واقع تنها بازمانده اين هفت بناي اعجاب آور جهان باستان به شمار مي آيد. چگونگي ساخته شدن اين هرم هرگز به طور قاطع معلوم نشده است و درباره آن نظرهاي مختلفي وجود دارد.بنا به گفته هرودوت، تاريخ نگار يونان باستان، بناي هرم 30 سال طول کشيده است و صد هزار برده براي ساختن آن به کار گرفته شده اند.

نظريه ديگري نيز سازندگان هرم را کشاورزاني عنوان کرده است که به دليل طغيان رود نيل در فاصله ماههاي تير تا آبان، به کار ساختمان ميپرداختند و براي آن دستمزد ميگرفتند. طغيان رود به حمل و نقل سنگهاي بنا نيز کمک ميکرد. اين سنگها از راه دور آورده ميشد و هريک حدود 2.5 تن وزن داشتند. زمان ساخته شدن هرم سالهاي 2566-2589 قبل از ميلاد تخمين زده شده است و بيش از 2,300,000 بلوک سنگي در آن به کار رفته و ارتفاع آن- پس از از بين رفتن 9 متر از قسمت بالاي آن- در حال حاضر به 140 متر مي رسد. اين هرم بزرگترين و قديمي ترين هرم جيزه به شمار مي آيد.

خوفو يا خئوپس (فرئون سازنده هرم)
خوفو (Khufu) که در زبان يوناني خئوپس (Kheops) گفته ميشود، دومين فرعون از سلسله چهارم فراعنه به شمار مي آيد و دوران سلطنتش حدود 23 يا 24 سال تخمين زده شده است. بنا به گفته هرودوت، خئوپس بر خلاف پدرش سنفرو (Sneferu) و پدربزرگش جوسر نتيريکيت (Djoser Netjeriket)، که هر دو شاهاني بخشنده و مردمدار بودند، مردي خشن و شاهي ظالم بود. او سه همسر داشت که هر يک در يکي از سه هرم کوچک ديگر دفن شده اند.

هرچند که هرم بزرگ به نوعي معرف جوهره مصر باستان به شمار مي آيد، از دوران سلطنت فرعون سازنده آن اطلاع چنداني در دست نيست. قرنها پس از سلطنت خئوپس، هرودوت در باره او نوشته است: ” خئوپس سرزمين مصر را دچار هرنوع بدبختي ممکن کرد. او معابد را بست، تقديم قرباني را نزد رعاياي خود ممنوع اعلام کرد و آنها را وادار کرد تا بدون استثنا برايش کارگري کنند…مصريان به زحمت ميتوانستند نام او را بر زبان بياورند..و اين از شدت تنفرشان بود..” نکته جالب ديگر اينکه با وجود عظمت و شکوه هرم، قايق بي نظير تشييع جنازه و اشياي اعجاب انگيز مراسم به خاک سپاري که از خئوپس به جا مانده است، تنها تصوير موجود از چهره او يک مجسمه عاج 10 سانتي متري است.

دوشنبه 17 اسفند 1388

7:40 AM

نظرات(0)

نوروز از نگاه دكتر علي شريعتي؛

نوروز از نگاه دكتر علي شريعتي؛
روح در اين فصل زاده، عشق در اين روز سر زده و زمان با وي آغاز شده است

«سخن تازه از نوروز گفتن دشوار است. نوروز يك جشن ملي است، نوروز داستان زيبايي است كه در آن طبيعت و احساس و جامعه هر سه دست اندر كارند.»

« نوروز كه قرن‌هاي دراز است بر همه‌ي جشن‌هاي جهان فخر مي فروشد، از آن رو هست كه يك قرار داد مصنوعي اجتماعي و يا يك جشن تحميلي سياسي نيست، جشن جهان است و روز شادماني زمين، آسمان و آفتاب و جوش شكفتن‌ها و شور زادن‌ها و سر شار از هيجان هر "آغاز".

نوروز گرم از بهار، روشن از آفتاب، لرزان از هيجان آفرينش و آفريدن، زيبا از هنرمندي باد و باران، آراسته با شكوفه، جوانه، سبزه و معطر از بوي باران، بوي پونه، بوي خاك،/شاخه‌هاي شسته، باران خورده پاك...

در آن هنگام كه مراسم نوروز را برپا مي داريم، گويي خود را در همه‌ي نوروز‌هايي كه هر ساله در اين سرزمين برپا مي كرده‌اند، حاضر مي يابيم ودر اين حال، صحنه‌هاي تاريك و روشن و صفحات سياه و سفيد تاريخ ملت كهن ما در برابر ديدگان‌مان ورق مي‌خورد، رژه مي‌رود. ايمان به اينكه نوروز را ملت ما هر ساله در اين سرزمين بر پا مي داشته است، اين انديشه‌هاي پر هيجان را در مغزمان بيدار مي‌كند كه: آري هر ساله! حتي همان سالي كه اسكندر چهره‌ي اين خاك را به خون ملت ما رنگين كرده بود، در كنار شعله‌هاي مهيبي كه از تخت جمشيد زبانه مي‌كشيد، همان جا، همان وقت، مردم مصيبت زده‌ي ما نوروز را جدي تر و با ايمان بيشتري بر پا مي كردند؛ آري هر ساله! حتي همان سال كه سربازان قتيبه بر كناره‌ي جيحون سرخ رنگ، خيمه برافراشته بودند و مهلب خراسان را پياپي قتل عام مي‌كردند، در آرامش غمگين شهرهاي مجروح و در كنار آتشكده‌هاي سرد وخاموش، نوروز را گرم و پر شور جشن مي‌گرفتند.

تاريخ از مردي در سيستان خبر مي‌دهد كه در آن هنگام كه عرب سراسر اين سرزمين را در زير شمشير خليفه‌ي جاهلي آرام كرده بود، از قتل عام شهرها و ويراني خانه‌ها و آوارگي سپاهيان مي‌گفت و مردم را مي گرياند و سپس، چنگ خويش را برمي‌گرفت و مي‌گفت: "ابا تيمار اندكي شادي بايد"! نوروز در اين سالها و در همه‌ي سالهاي همانندش، شادي‌اي اين چنين بوده است، عياشي و بي خودي نبوده است، اعلام ماندن و ادامه داشتن و بودن اين ملت بوده و نشانه‌ي پيوند با گذشته‌اي كه زمان و حوادث ويران كننده‌ي زمان همواره در گسستن آن مي‌كوشيده است.

ادامه مطلب

جمعه 2 بهمن 1388

5:07 AM

نظرات(0)

تعداد صفحات :6 1 2 3 4 5 6